ขออนุญาตตอบในฐานะเพื่อนแอดมินคนหนึ่ง ที่อาจไม่ได้เป็นความคิดเห็นของคนทั้งหมดนะครับ
ขวา-ซ้าย ในทางการเมือง เป็นสิ่งที่ผมพบความเข้าใจผิดบ่อย ๆ แม้แต่ตัวเองที่เคยรู้สึกสับสนกับมันบ้าง พอ ๆ กับทิศทางซ้าย-ขวา ที่บางทีเราก็สับสนในชีวิตจริงนั่นแหละ
ผู้ที่นิยามขวา-ซ้าย เขามองมันเป็น Spectrum คือมันไม่ได้มีค่าที่ตายตัว แต่อยู่อย่างเป็นสัมพัทธ์ในระนาบ มีซ้าย ก็มีซ้ายกว่า มีซ้ายสุด มีขวาก็มีขวากว่าและขวาสุด
ในเบื้องต้น ความเป็นซ้ายในทางการเมืองคือ การเคลื่อนไหว (Movement) การมองหรือเคลื่อนที่ไปข้างหน้า เพื่อความเท่าเทียมที่มากกว่า เพื่อคนหมู่มาก ดังนั้นอะไรที่เกี่ยวกับซ้ายคือสังคมนิยม ประชาธิปไตย ต่อต้านจักรวรรดิ ต่อต้านทุน หนัก ๆ เข้าซ้ายสุดจะไปแตะสังคมแบบคอมมูน หรือแม้แต่เป็นอนาธิปไตย คือไม่ต้องการให้มีรัฐบาลกลางเลยก็ยังได้
ขณะที่ความเป็นขวาในทางการเมืองคือความเป็น ระเบียบเรียบร้อย (Order) ซึ่งสังคมมนุษย์เดิม ๆ มันมักจะมีความเหลื่อมล้ำอยู่ก่อนแล้ว ถ้าเราจะขอความเป็นระเบียบเรียบร้อย มันก็มักจะมีคนเสียสละ และคนได้ประโยชน์จากตรงนี้ ความเป็นขวาเช่นทุนนิยม ระบอบกษัตริย์ อนุรักษ์นิยม ประเพณีนิยม ชาตินิยม ศาสนนิยม กองทัพนิยม เผด็จการ ฯลฯ ขวาสุดคือพวกที่ไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลงและพร้อมจะต่อต้านใครก็ตามที่ต้องการการเปลี่ยนแปลง
ทั้งซ้ายสุดและขวาสุดต่างก็ไม่เอาอีกผั่ง
ดังนั้นแล้ว ความเป็นซ้ายเป็นขวาบางทีมันก็มีความสัมพัทธ์กันอยู่ ต่างกันที่บริบทของการนำมาพิจารณา เช่นตอนแรกนายทหารคิมอิลซุง ต่อต้านจักรวรรดิอเมริกาแล้วก่อตั้งกลุ่มทหารเพื่อสถาปนารัฐสังคมนิยม (เป็นซ้าย) แต่พอได้อำนาจสถาปนาแล้วตั้งตนเป็นดั่งเจ้า ตอนนี้กลายเป็นขวา (แต่หลอกคนอื่นว่าเป็นรัฐสังคมนิยม) และตอนนี้ใครต่อต้านการเปลี่ยนแปลงก็จะกลายเป็นซ้ายนั่นเองครับ
ความเป็นขวามันเท่หรือไม่ ทำไมถึงไม่ค่อยมีคนยอมรับว่าเป็นขวา ผมคงต้องให้การตัดสินใจเป็นของคุณเองแล้วล่ะครับ
แต่ใบ้ให้ว่าในโลกนี่มีคนที่มั่นใจและเต็มใจที่บอกว่าตัวเองเป็นพวกขวาจัดเยอะพอสมควร พอ ๆ กับซ้ายจัดครับ
เพิ่มเติม: มีผู้มาเสริมใน Comment ว่า ซ้าย-ขวาแรกเริ่มมาจากที่นั่งในสภาฝรั่งเศสยุคหลังปฏิวัติ ที่มีการแบ่งด้านซ้าย ขวาชัดเจนครับ ฝ่ายซ้ายสนับสนุนการปฏิวัติ ฝ่ายขวาคือพวกนิยมระบอบเก่า
