จะกล่าวถึงพิธากอรัส
ในช่วงที่พิธากอรัสและสาวก ได้ทำการเผยแพร่ทฤษฎีบทอันเป็นลายเซ็นของเขาจนเลื่องลือไปในหลายแคว้น
อันที่จริงมีการค้นพบทีหลังว่าแนวคิดของทฤษฎีบทนี้ไม่ได้ถูกค้นพบโดยพิธากอรัส มาแต่แรก หากแต่มีหลักฐานว่าชาวบาบิโลเนี่ยนค้นพบมันมาก่อน นั่นหมายความว่าพิธากอรัสอาจเป็นเพียงผู้เผยแพร่ (Publisher) หรืออย่างน้อยเขาก็ได้ทำการพิสูจน์ หรือเป็นแนวหน้าในการ Advocate ทฤษฎีบทนี้
ความสวยงามของทฤษฎีบทนี้คือการที่เราพิสูจน์มันได้หลายวิธี หรือแม้แต่ทำการพิสูจน์วิธีการพิสูจน์อีกที จนสิ้นสงสัย ยิ่งพิสูจน์ว่ามันเป็นจริงได้ในทุกกรณี ยิ่งเข้าใกล้ ความเป็นสัจนิรันดร์ หรือ “สัจธรรม” (Absolute Truth)
ความสวยงามยิ่งกว่านั้นคือ เราสามารถชื่นชมทฤษฎีบทนี้ โดยไม่ต้องปวารณาตัวเองเป็นสาวกของพิธากอรัส (And his servant) หรือแม้แต่มีศรัทธาในตัวพิธากอรัส เพราะตัวทฤษฎีบทและการพิสูจน์มันงดงามในตัวเองแล้ว
ที่สำคัญคือไม่เคยมีใครฆ่าคนที่ไม่ชื่นชมในทฤษฎีบทนี้ มีแต่การนำทฤษฎีบทนี้ไปใช้ในประโยชน์ชีวิตประจำวันเพื่อประโยชน์สุขในมวลมนุษยชาติ โดยที่เราไม่จำเป็นต้องทราบซึ้งในบุญคุณของพิธากอรัสหรือแม้แต่ใครคนแรกที่คิดค้นมันขึ้นมา ทฤษฎีบทนี้คือภูมิปัญญาของมนุษยชาติ เป็นเพียงหลักไมล์เล็กๆ ในภูมิปัญญามากมายที่มนุษย์ร่วมกันสร้างสรรค์ค้นพบ เพื่อตอบสนองความอยากรู้อันไม่มีที่สิ้นสุดในตัวเรา
ทฤษฎีบทนี้จะดำรงอยู่ด้วยตัวมันเอง โดยไม่ต้องก่อตั้งสถาบันเฉพาะเพื่อมาเผยแพร่ เพราะความเป็นสัจธรรมของมันเอง นั่นก็เพียงพอแล้วในการดำรงอยู่
