อยู่ๆ ก็นึกได้ว่าเคยมีความฝันช่วงม.ปลาย
ตอนนั้นชอบหนังสือ ชอบร้านหนังสือ เลยคิดอยากเปิดร้านหนังสือบรรยากาศดีๆ และมีขายกาแฟ และเราเล่นดนตรีวงกับเพื่อนๆ ช่วงสุดสัปดาห์
มาเล่าตอนนี้ หลายคนคงขำ เพราะมันมีกันเกร่อมาก แต่ตอนนั้น 1998-1999 ร้านหนังสือเมืองไทยที่ผมจำได้ มันมีแค่ดอกหญ้ากับซีเอ็ด บรรยากาศมันห่างไกลกว่าที่คิดไว้มาก
แถมร้านกาแฟที่ตอนนั้นยังไม่ได้กินกาแฟ ไม่รู้จัก espresso หรือแม้แต่ starbucks แต่อยากให้มีกาแฟอยู่ในนั้น
ปัจจุบัน ให้รักแค่ไหน ก็ยอมแพ้ คงไม่ได้ทำแบบนั้น ที่พอมีคือสั่งหนังสือจากยุโรปมาขาย โดนค่าส่งกินหมด กาแฟคงไม่ทำร้านเพราะทำให้กำไรยากมาก ทำกินเองพอ
ดนตรีก็ไม่มีวงเล่น แต่อย่างน้อยได้ release เพลงเรื่อยๆ
แล้วถ้าถามว่าตอนนี้ มันทำแบบที่คิดไว้ไหมก็มีเพียบเลยครับ แต่อันที่ชอบสุดกลับอยู่ที่ญี่ปุ่น ตรงกับที่คิดไว้เลย แค่เขาไม่มี live band ซึ่งถ้ามีจริงๆ คงหนวกหู แต่จริงๆ มันพอมีวิธีปรับซาวน์ให้นัวๆ ได้อยู่
เขียนเรื่องนี้เพื่อย้ำเตือนว่า วิสัยทัศน์-ความฝัน มันถูก อยากได้อะไรลองฝันดู 😁 มันอาจไม่เป็นจริงทุกอย่าง แต่สุดท้ายถ้ามีคนทำได้ เราก็ยังรู้สึกยินดีได้อยู่ดี
